Η ανάπτυξη της τεχνολογίας των ηλιακών συλλεκτών ήταν μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία στην οποία συνέβαλαν διάφοροι επιστήμονες.

Ορισμένοι αποδίδουν την εφεύρεση της ηλιακής κυψέλης στον Γάλλο επιστήμονα Edmond Becquerel, ο οποίος διαπίστωσε ότι το φως μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όταν δύο μεταλλικά ηλεκτρόδια τοποθετούνταν σε ένα αγώγιμο διάλυμα. Το 1873, ο Willoughby Smith ανακάλυψε ότι το σελήνιο είχε φωτοαγώγιμο δυναμικό, γεγονός που οδήγησε στην ανακάλυψη των William Grylls Adams και Richard Evans Day το 1876 ότι το σελήνιο δημιουργεί ηλεκτρισμό όταν εκτίθεται στο ηλιακό φως. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1883, ο Charles Fritts παρήγαγε πράγματι τα πρώτα ηλιακά κύτταρα από πλακίδια σεληνίου. Το 1917, ο Αϊνστάιν ανακαλύπτει το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, το οποίο είναι το φυσικό φαινόμενο κατά το οποίο παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα από το ηλιακό φως.
Ωστόσο, οι ηλιακές κυψέλες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα κατασκευάζονται με πυρίτιο και όχι με σελήνιο. Ως εκ τούτου, ορισμένοι θεωρούν ότι η πραγματική εφεύρεση των ηλιακών συλλεκτών συνδέεται με τη δημιουργία του φωτοβολταϊκού στοιχείου πυριτίου (PV) από τους Daryl Chapin, Calvin Fuller και Gerald Pearson στα εργαστήρια Bell το 1954. Για ένα εκτενέστερο χρονοδιάγραμμα, επισκεφθείτε το άρθρο της wikipedia “Timeline of Solar Cells” (Χρονοδιάγραμμα των ηλιακών κυψελών).